Kinkhoest
De ziekte
Kinkhoest wordt vooral gekenmerkt door zeer heftige verstikkende, vooral nachtelijke hoestbuien, met een typisch gierende inademing, vaak met braakneigingen, met opgeven van wat taai slijm aan het einde van de hoestbui. De temperatuur is nagenoeg normaal. Kinkhoest begint als een verkoudheid en een bescheiden irritatiehoestje gedurende een tot twee weken. Als de kenmerkende benauwde hoest begint, waarop de diagnose gesteld kan worden, is het al te laat voor antibiotica omdat de klachten dan door een toxine veroorzaakt worden. Deze ziekte is zeer besmettelijk door speekseldruppeltjes bij het hoesten en komt in Nederland nog veelvuldig voor ondanks de hoge vaccinatiegraad van de Nederlandse bevolking. De frequentie onder kinderen beneden de één jaar is door het vaccineren toegenomen omdat moeders nu niet meer voldoende antistoffen aan hun babi's mee kunnen geven, daar ook moeders tegen deze ziekte zijn ingeënt. Sinds de vaccinatie tegen kinkhoest zien we dan ook in toenemende mate hele kleine babi's van enkele weken tot enkele maanden met kinkhoest te kampen krijgen. Alleen deze hele kleintjes lopen risico in het slijm te stikken en te overlijden, omdat hun longen en spieren nog niet krachtig genoeg zijn om het vaak taaie slijm eruit te gooien. Maar met een goede medische zorg en homeopathische behandeling hoeven ook deze hele kleintjes niet te overlijden zoals uit de eerste casus blijkt. Ook de frequentie onder pubers en volwassenen is door het vaccineren toegenomen. In sommige gevallen treden complicaties op zoals longontsteking en in zeer zeldzame gevallen encefalitis (hersenontsteking) of stuipen. De ziekte duurt al gauw twee tot zes weken in volle hevigheid, waarna de heftige verstikkende hoestbuien geleidelijk aan minder heftig en minder frequent worden. De hoest kan nog maanden nadien voort blijven duren tot zelfs jaren lang. Ik herinner me een meisje van 14 jaar die op mijn spreekuur kwam omdat ze al 6 jaar hoestte vooral 's nachts. Ze was blijven hoesten toen ze op haar achtste kinkhoest had doorgemaakt. Hoestdrankjes hadden niet het minste effect en zelfs enkele homeopathische behandelingen bleven zonder succes. Ik gaf haar Pertussinum (gemaakt van de kinkhoest bacterie zelf) in vier oplopende potenties (30K, 200K, MK en XMK). Haar hoest verdween binnen veertien dagen volledig. De kinkhoest was in haar energetisch systeem blijven hangen en veroorzaakte zo een blijvende hoest.
Rapport over het kinkhoestvaccin van de Gezondheidsraad
Begin april 2004 kwam de Gezondheidsraad met een vernietigend rapport over het Nederlandse kinkhoestvaccin. Op de eerste plaats stelt het rapport dat het Nederlandse vaccin veel meer bijwerkingen heeft dan ons jarenlang voorgehouden is door het RIVM. Door op het acellulaire vaccin over te stappen kunnen in Nederland jaarlijks 8000 gevallen van ‘zeer belastende bijwerkingen' vermeden worden.Per Januari 2005 is het acellulaire vaccin in het Rijksvaccinatieprogramma (RVP) opgenomen.Het is overigens niet te verwachten dat dit acellulaire kinhoestvaccin beter zou werken dat het cellulaire, daar het van dezefde kinkhoestbacterie gemaakt is als het oude en de bacterie ondertussen veranderd is (gemuteerd). Doordat het vaccin alleen in de combinatie DaKTP toegediend wordt is het moeilijk om precies uit te maken wat van het kinkhoest vaccin komt en wat van de andere vaccins of een combinatie daarvan. Toch bleek uit onderzoek dat de DKTP veel meer bijwerkingen geeft dan de DTP. Het vaccin wordt verantwoordelijk gehouden voor veel neurologische aandoeningen. Toen in Japan in 1975 de DTK uitgesteld werd tot twee jaar bleek er een enorme daling te ontstaan in neurologische aandoeningen: het aantal blijvende neurologische aandoeningen daalde van 57 naar 19 en het aantal doden door neurologische aandoeningen van 37 naar 14 over een periode van 5 jaar. 2 Ook daalde de kindersterftespectaculair, waardoor Japan van de zeventiende naar de eerst plaats op de wereldranglijst steeg wat betreft de laagste kindersterfte. Hieruit blijkt met name dat het zeer vroeg vaccineren (in Nederland al met 2 maanden) veel extra risico's met zich meebrengt. Maar ook ontwikkelingsstoornissen, dyslexie, gedragsstoornissen, autisme, en allerlei infecties van de luchtwegen zoals middenoorontstekingen, chronische verkoudheden, keelontstekingen, bronchitis en astma worden in verband gebracht met dit vaccin.
Homeopathisch of Regulier of allebei?
In de reguliere geneeskunde is er geen effectieve behandeling voor kinkhoest omdat zoals gezegd antibiotica te kort schieten als de ziekte eenmaal onderkend is. Wel kan het ziekenhuis levensreddend werk verrichten als een klein kind dreigt te stikken in zijn slijm. Kinkhoest kan echter uitstekend homeopathisch behandeld worden. Ikzelf behandelde succesvol zo'n veertig kinderen en volwassenen en in veel gevallen was de hoest binnen enkele dagen tot een week volledig over, soms verdween het verstikkende slijm in een of twee dagen en soms duurde het wat langer als het juiste middel niet meteen gevonden kon worden. Vandaar ook mijn advies om kinderen met kinkhoest homeopathisch te behandelen, zeker de hele kleintjes van enkele maanden die grote risico's lopen als ze alleen regulier behandeld worden. Dat er sinds 1996 officieel 8 kleine kinderen aan kinkhoest overleden is des te triester, omdat er binnen de homeopathische geneeskunst de expertise aanwezig is om deze kinderen effectief te behandelen. Toch blijft de reguliere geneeskunst afwijzend ten aanzien van deze hulp en noemen H.C. Rümke en KHA Visser in een artikel in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, Vaccinaties op de kinderleeftijd anno 2004. II. Echte en vermeende bijwerkingen 3 , mijn advies om kinderen met kinkhoest homeopathisch te behandelen onverantwoord. Ook zij moeten weten dat de reguliere arts weinig te bieden heeft, zoals uit casus 1 blijkt. Maar dhr. H.C Rümke laat zich niet zoveel gelegen liggen aan feiten. In het rapport over Vaccinatie tegen Kinkhoest april 2004 van de Gezondheidsraad, staat te lezen: ”De sterfte ten gevolge van kinkhoest was in Nederland na invoering van vaccinatie in 1953 zo goed als verdwenen. Sinds 1996 hebben zich echter weer 8 sterfgevallen voorgedaan, vrijwel uitsluitend (7 gevallen) bij kinderen die nog niet of nog onvolledig gevaccineerd waren (bron:CBS). De sterfte onder deze zeer jonge zuigelingen duidt op versterkte circulatie van de bacterie in de bevolking. (…)” 4 Het is logisch dat deze zeer jonge kinderen (babi's) nog niet volledig ingeënt waren, daar waren ze simpelweg te jong voor. Maar de sterfte heeft nauwelijks iets te maken met wel of niet volledig geënt zijn. Het heeft vrijwel uitsluitend met leeftijd te maken. Enkele maanden oude babi's hebben nog te weinig kracht om het vaak taaie slijm op te hoesten en stikken in hun slijm in adembenemende hoestbuien. Maar we worden wel gemaand om niet op het nieuwe vaccin te wachten en vooral toch tegen kinkhoest te enten. De Thuiszorg schrijft in een circulaire aan de huisartsen om de nieuwe epidemie aan te kondigen dat het huidige kinkhoestvaccin voldoende bescherming biedt tegen kinkhoest. Een werkwaardige manier van logisch denken en met feiten omgaan. Als ik dit zou doen heet het misleidende informatie, maar van overheidsinstanties wordt het als zoete koek geslikt. Het doel heiligt de middelen. Diezelfde Thuiszorg weet ook in de krant te melden dat homeopathie geen kinkhoest kan genezen. Ja, hoe weten ze dat nou, vraag je je dan af. Zouden ze het dan beter weten dan ik die al 30 jaar lang ervaring met homeopathie heb en een ruime ervaring met de behandeling van kinkhoest. Waar zouden ze die informatie dan toch vandaan hebben. Of valt dit ook onder het hoofdstuk misleidende informatie. 5 Ook Dhr. H.Rümke maant om vooral te enten en laat zich weinig gelegen liggen aan de werkelijke feiten. In de Volkskrant van 7-08-2004 onder de sprekende titel Uitstel vaccinaties tegen kinkhoest leidt tot doden' stelt Rümke, kinderarts en epidemioloog van het Erasmusziekenhuis in Rotterdam dat hij het dalende aantal tegen kinkhoest geënte kinderen gevaarlijk vindt: ‘Hier komt onherroepelijk gedonder van.' Nu doet hij ineens of de laatste 4 epidemieën door een dalende vaccinatiegraad veroorzaakt worden, terwijl de gezondheidsraad juist duidelijk in haar rapport gesteld heeft dat het vaccin niet deugt. Nu hebben ongehoorzame ouders die liever wachten op het acellulaire vaccin het ineens gedaan. Ook de NVK (Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde) zegt ‘ dat er kinderen zullen doodgaan als ouders de kinkhoestvaccinatie uitstellen .' Bangmakerij of zouden zij het gezondheidsrapport niet gelezen hebben? Verder beweert Rümke nog ‘dat de 8 kinderen, die de afgelopen acht jaar aan kinkhoest zijn overleden, allemaal niet geënt waren.' Bewuste misleiding en bangmakerij of heeft ook hij het rapport van de gezondheidsraad niet (goed) gelezen?
Ook de media doen mee aan het verspreiden van misleidende informatie. In een poging om te reageren op de uitspraak van de Thuiszorg dat homeopathie geen kinkhoest zou kunnen genezen, belde ik verschillende ouders waarvan ik de kinderen van kinkhoest had genezen (met homeopathie!!!) met de vraag of ze hun verhaal aan de krant wilden vertellen. Een moeder reageerde zelfs met: “Voor u doe ik alles; u heeft mijn kind gered.” Maar de krant wilde er ineens niets meer over publiceren. Wie zei immers of ik wel de waarheid sprak en misschien zouden die ouders ook wel eens niet de waarheid vertellen. Of ze dan enkele homeopathische kinderartsen wilden bellen en onze homeopathische artsenvereniging (VHAN)? Maar het bleef nee, ze wilden er niets meer over publiceren. Waarom ze dan wel de bewering van de Thuiszorg over de homeopathie hadden gepubliceerd, dat ging mij niet aan. Mijn frustratie was groot.
De Diagnose
Eigenlijk is de diagnose makkelijk te stellen als het om een echte kinhoest gaat. Meestal stel ik de diagnose al aan de telefoon door enkele gerichte vragen te stellen. Ouders met kleine kinderen mogen dezelfde dag dan langs komen. Voor de hele kleintjes is elk uitstel ongewenst. Toch wordt de diagnose nogal eens gemist (zoals uit enkele casussen blijkt), waarschijnlijk omdat te weinig aandacht aan de anamnese (gesprek met patiënt of ouders) besteed wordt en teveel op het lichamelijk onderzoek afgegaan wordt. Als de kinkhoestsymptomen na een of twee weken atypisch hoesten zich manifesteren kan de diagnose op de volgende kenmerken (symptomen) gesteld worden. Een of meestal twee bloedonderzoeken kan dan nog eens bevestigen.
- Eerder contact, een of twee weken eerder, met iemand die bewezen kinkhoest had.
- Een gierende inademing
- Een verstikkende hoest in aanvallen, die 's nachts duidelijk toenemen. Overdag hebben veel kinderen weinig of geen last. De kinderen lijken overdag nauwelijks ziek.
- Geen koorts, tenzij er sprake is van een superinfectie
- Braken of kokhalzen tijdens de aanvallen is vaak een bijkomend verschijnsel, maar niet noodzakelijk.
Allerlei bijkomende symptomen bepalen nu juist welk homeopathisch middel gegeven moet worden: tranende ogen, rood worden tijdens het hoesten, los slijm of juist heel taai, draderig slijm, bloedneuzen tijdens het hoesten, al of geen dorst, zweten aan het hoofd tijdens het hoesten, of het kind blijft liggen of meten gaat zitten tijdens de aanval, of hij wakker wordt of half ijlend niet wakker is te krijgen, of het angstig is, en ga zo maar door. Elk bijzonder symptoom kan tot het juiste middel leiden.
De Homeopathische behandeling
Eerst nog even iets over de homeopathische behandeling, dat maakt het verhaal duidelijker. Het gaat er in de homeopathie altijd om het passende middel te vinden, gebaseerd op de symptomen van het kind en de ervaring van de homeopathische arts. Met een klein kindje met kinkhoest ga je dan ook naar een ervaren homeopathisch arts en niet naar iemand die net met zijn praktijk gestart is. Bij kinkhoest heb je typische kinkhoest symptomen en bijzondere symptomen; deze laatste geven vaak aan welk middel gegeven moet worden. Wordt een verkeerd middel geven dan doet het vrijwel niks en blijven de symptomen onverminderd voortduren of komen na een korte verbetering van een of enkele dagen weer in volle hevigheid terug. De genezing zet dan niet door. Ikzelf geef me altijd 3 kansen, dan moet ik goed zitten. Maar binnen 24 uur weet je al of het middel werkt of niet. Ik laat de ouders daarom ook de volgende dag terugbellen om verslag te doen. Zo kan toch op hele korte termijn effectief behandeld worden. Je hoeft geen week te wachten om te weten of het werkt. Onlangs behandelde ik nog een baby van 5 maanden (Rik) met kinkhoest. Ik zag moeder en kind nog aan het einde van mijn spreekuur, want dit soort gevallen hebben bij mij absolute voorrang. Ik schreef het kind Natrum muriaticum 200K voor in een waterige oplossing. De moeder gaf nog drie keer een theelepeltje voordat ze het kind naar bed bracht. Het sliep de hele nacht door zonder ook maar een keer te hoesten. Toen moeder de volgende dag belde was ze verbaasd. Kan dat echt dokter. Ja dat kan echt, als je precies in de roos schiet met je middel. Ik adviseerde om nog twee dagen door te gaan met elk uur een theelepeltje van het geneesmiddel om terugval te voorkomen. Maar de kinkhoest was volledig genezen. Zo kwam er abrupt een einde aan de zo typische angstige, verstikkende nachtelijke hoestbuien, waar het kind niet meer uit leek te komen. Maar het zou oneerlijk zijn te beweren dat het altijd zo gemakkelijk gaat. Soms duurt het even voordat je het juiste middel gevonden hebt en moet je het kind nog een of twee keer terugzien. Je weet immers nooit of een middel zal aanslaan. Toch geven dit soort net niet goede middelen vaak wel enige verbetering waardoor er wat meer tijd en ruimte komt voor het zoeken van het juiste middel. Zo kan het taaie slijm in 24 uur helemaal oplossen, maar blijft het kind toch nog hoestaanvallen krijgen. Het grote gevaar is dan geweken en het kind voelt zich dan, net als de ouders, ondanks de aanvallen veel comfortabeler. Het verstikkende karakter is dan weg. Een vervolgmiddel is dan nodig. Voorbeelden vindt u aan het einde van dit artikel.
Wat is wijs?
Nu ook Nederland sinds 2005 op het acellulaire kinkhoestvaccin overgestapt is zijn de argumenten om het kinkhgoestvaccin weg te laten grotendeels vervallen.In de praktijk blijkt reeds dat er veel minder bijwerkingen gezien worden. Het nieuwe vaccin leidt echter niet tot minder kinkhoestgevallen en de brandende vraag blijft wat we doen met kinderen en vooral de allerkleinstenvoor wie kinkhoest levensgevaarlijk is.Ook het uitbreiden van het vaccinatieprogramma met een extra kinkhoestvaccin met 4 jaar heeft daar niets aan veranderd.Dat je het beste zo snel mogelijk naar een ervaren homeopathisch arts kunt gaan omdat die dat efficient, veelal binnen een week kunnen genezen, mag ik helaas sinds de uitspraak van het Regionaal Tuchtcollege Eindhoven (dossiernummer 0515, d.d. 19 april 2006) niet meer zeggen. In punt 5.10 zegt het Tuchtcollege: In (de samenvatting van) het artikel stelt verweerder echter nader, dat bijuitsel van vaccineren een onverhoopt optredende kinderziekte goed homeopathisch te behandelen is. Verweerder gebruikt hier een argument dat onvoldoende is genuanceerd, niet wetenschappelijk is onderbouwd, niet is gebaseerd op evidence based medecine, maar is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, dat echter wel kan leiden tot beslissingen van ouders om niet dan wel later te doen vaccineren. Met klager is het college van oordeel, dat ten gevolge hiervan op onvoldoende onderbouwde gronden kinderen kunnen worden blootgesteld aan het risico van het doormaken van ziekten, hetgeen risico's kan opleveren voor de individuele gezondheidszorg van kinderen. (...) 6. De beslissing: verklaart de klacht gegrond als onder 5.10 overwogen en legt verweerder op de maatregel van waarschuwing; wijst de klacht af voor het overige. Merkwaardig dat zowel het Eindhovens Dagblad als het RVP-nieuws (NVI) in hun berichtgeving doen alsof ik een waarschuwing heb gekregen voor al mijn uitlatingen over vaccinaties hetgeen geenszins het geval is. Immers de waarschuwing geldt alleen voor 5.10 en voor al het overige ben ik vrijgesproken. Was ik nietaangeklaagd omdat ik onjuiste informatie zou verspreiden?..... Toevallig (?)behandelde ik in de periode tussen hoorzitting en uitspraak een volwassene met kinkhoest. Oordeelt u zelf. Zij schreef mij het volgende verhaal over haar behandeling.
Beste dokter Smits,
Ik wil graag een reactie geven op uw behandeling wat betreft mijn kinkhoest.
Op 4 febr. 2006 ben ik ziek geworden. Ik had na later bleek kinkhoest opgelopen.Na een antibiotica kuur, en Prednison werd ik niet veel beter.Ik heb mijn huisarts om een bloedonderzoek gevraagd omdat ik een professionele zanger ben, en graag zeker wilde zijn van zijn diagnose.Het bleek na 2 weken wachten op de uitslag inderdaad om kinkhoest te gaan.Ze noemen deze ziekte ook wel honderd dagen ziekte,omdat je zo erg lang last blijft houden van hoestaanvallen.
Er werd mij gezegd dat er niets aan te doen is ,en ik maar af moest wachten hoe het verder zou gaan.
De nachtelijke aanvallen vond ik erg angstig , en ik heb vaak gedacht dat ik zou stikken.Het was een maand recht op slapen met een emmer naast mijn bed voor het braken na een hoestaanval.
Na een week of 7 bleef ik maar hoesten, en veel last houden van een soort slijmknikker op mijn stembanden.Dit zorgde ervoor dat ik moeite had mijn stembanden goed te sluiten en toon te maken, zowel bij sprekenals zingen.
Na 8 weken was ik zo wanhopig, ik werkte nog steeds niet ( ik werk in het Groot Omroepkoor in Hilversum )Op een kantoorwas ik al lang weer aan het werk geweest, maar als zanger kon ik nog niets.
Ik ben viahet internet bij dr. Smits in Eindhoven terecht gekomen.Hij beweerde dat ik met een week weer zou zingen.
Ik zei nog tegen hem dat hij hoog inzette.Ik ben toen met zijn homeopathische pilletjes begonnen.
Dit was op maandagmiddag.Dinsdagochtend werd ik wakker zonder een hoestaanval te hebben gehad.Dinsdagmiddag zei mijn man tegen mij dat mijn spreekstem heel veel beter klonk.Woensdagmiddag was het slijm van mijn stem en had ik weer zin om in de tuin te gaan werken.Ik had al die weken daar geen energie voor gehad.Een week later ben ik weer gaan werken op het koor.Heel langzaam komt mijn stem weer terug, en dat voelt heel bijzonder.De kinkhoest zit nog wel in mijn systeem, ik hoest nog wel 's ochtends maar het is heel beheersbaar geworden.Ik ben heel erg blij dat dr.Smits mij in zo'n korte tijd weer aan het zingen heeft gekregen.Ik ben zelf erg nuchter in dit soort zaken,maar hier spreek je wel over een aanwijsbare longbacterie.
Er zit ook niets tussen mijn oren,maar de reacties vooral van mijn omgeving zijn voor mij voldoende bewijs dat de behandeling van dr Smits zeer goed bij mij is aangeslagen.Ik ben hem daar heel dankbaar voor.Ik spreek helemaal namens mij zelf, en weet dus echt niet of dit bij anderen ook zo goed zal gaan. Bij mij heeft het na 8 weken totale stilstand in het ziektebeeld een enorme versnelling in de genezing gegeven.
met vr groet,
Kinkhoest is in feite geen gevaarlijke ziekte, behalve voor de hele kleintjes, vooral van enkele weken of enkele maanden oud, tot ongeveer een jaar. Ook de hele kleintjes zijn goed homeopathisch behandelbaar.Kinderen die geënt zijn krijgen even ernstig kinkhoest als de niet geënte kinderen. Het is een fabeltje dat gevaccineerde kinderen het dan minder zouden krijgen. De ervaring leert dat dat niet zo is. Ook homeopathisch kinderarts Yvonne Pernet, die jarenlang als kinderarts in een regulier ziekenhuis werkte, en veel kinderen met kinkhoest zag, bevestigt mijn ervaring dat er nauwelijks verschil is. Toch beweert een vertegenwoordiger van de NVI Dr. M. Weststrate, productmanager van het kinkhoestvaccin in Trouw van 21 augustus 2004 dat niemand van de gevaccineerden echt ernstige kinkhoest krijgt. “Het cellulaire vaccin dat we nu gebruiken beschermt voor honderd procent tegen de ernstige vormen van kinkhoest: je gaat er niet dood aan, je bent niet wekenlang doodziek. Ondanks de vaccinatie kun je wel een milde vorm van kinkhoest krijgen, maar nooit ernstig.” Jammer dat de heer van Weststrate geen kinkhoest gevallen ziet, anders zou hij dit niet beweren, tenzij het puur om propaganda gaat dan kun je dit soort dingen wel ongestoord beweren.
Hoe dan ookmet een kind, hoe jong ook, die een verstikkende hoest heeft in aanvallen, die 's nachts erger zijn dan overdag, doe je er goed aan zo snel mogelijkhulp te zoeken, daar waar de expertise aanwezig is om deze ziekte snelte genezen. Waar dat is mag iedereen voortaan dan zelf uitmaken.
Voorbeeldcasussen van homeopathische behandeling van kinkhoest
Casus 1: Manou blijf asjeblieft leven!
Manou is slechts enkele dagen oud als ze met kinkhoest besmet wordt door de zus van moeder en de beide grootouders. Bij twee van de drie is de kinkhoest via bloedonderzoek bevestigd. Toch wordt in het ziekenhuis de diagnose keer op keer in twijfel getrokken, waardoor gevaarlijke situaties ontstaan. Ook wordt de ernst van de situatie meerdere malen onderschat en moet moeder vechten als een leeuw om haar kind te redden. Ze wordt al gauw als een overbezorgde moeder bestempeld. Maar op die leeftijd kan kinkhoest een dodelijke ziekte zijn. Manou wordt in totaal 5 maal in het ziekenhuis opgenomen, waarvan drie maal met spoed, omdat ze dreigt te stikken. Ze redt het iedere keer nog net en kan dan na een week weer naar huis als de ergste klachten weer over zijn. Maar binnen een week, soms al na enkele dagen, is ze weer fors benauwd, omdat er in de reguliere geneeskunde nu eenmaal geen behandeling is voor kinkhoest. Alleen de benauwdheid kan min of meer symptomatisch bestreden worden, maar lost de ziekte in het geheel niet op. Als Manou vier maanden oud is (na vijf ziekenhuisopnames) komt moeder met haar dochtertje bij mij op consult. Ik vertel haar dat de behandeling van kinkhoest in de homeopathie geen probleem is en dat haar kindje naar alle waarschijnlijkheid spoedig zal genezen. Ze kijkt me verbaasd en ongelovig aan. Het duurt echter even voor we op het goede spoor zitten. Het eerste middel Coccus cacti geeft wel iets verlichting maar werkt duidelijk niet genezend zoals we dat in de homeopathie gewend zijn. Ook het tweede middel Cuprum arsenicosum doet wel wat maar niet genoeg, het maakt Manou duidelijk minder angstig. Maar Pulsatilla 30K, later gevolgd door hogere potenties slaat echt aan en zorgt er vrijwel onmiddellijk voor dat de hoestbuien minder verstikkend en gevaarlijk zijn. Manou begint zelfs hele nachten door te slapen. De kinderarts wil nog onderzoeken of Manou geen ernstige longafwijking heeft en wil een biopsie doen. Ik adviseer de ouders om te wachten. Ik verzeker hen dat deze klachten puur door de kinkhoest kunnen komen en dat het kind nu eerst rust nodig heeft. Maar de schrik zit er bij moeder nog flink in en ze durft het kind geen seconde alleen te laten en elk hoestje of kuchje gaat haar door merg en been. Als de kinkhoest ver genoeg behandeld is stappen we over op een constitutionele behandeling (meer op de algehele gezondheid gericht). Dan verdwijnt het resterende hoestje definitief in enkele dagen op het middel Saccharum en is Manou eindelijk weer helemaal opgeknapt. Dan pas heeft moeder rust en kan ze het kind ook weer aan een oppas over laten. Ondertussen is Manou vier jaar en een supergezonde kleuter zonder longproblemen.
Hier volgen nog de ziekenhuis ervaringen van moeder, door haarzelf verteld
Ervaringen en belevingen van de moeder in het ziekenhuis
-eerste ziekenhuisopname: saturatiemeter werkt niet, uitgezet door verpleging;
-tweede ziekenhui so pname: artsen twijfelen aan de ernst van het verhaal van moeder omdat ze nooit bij de aanvallen van Manou zijn; tapotage door fysiotherapeut werkt alleen verergerend; De fysiotherapeut behandelt Manou met schrik. Zegt nog nooit zoiets engs te hebben zien gebeuren tijdens een behandeling . Moeder is vaak genoodzaakt Manou pijnprikkels toe te dienen en in haar gezicht te blazen om haar ademhaling weer op gang te brengen, maar op die avond reageert Manou nauwelijks. In paniek belt moeder om 11 ‘s avonds de dienstdoende kinderarts. Hij is de eerste die 10 minuten de tijd neemt om naar het verhaal van moeder te luisteren en stelt onmiddellijk de diagnose kinkhoest. Als moeder om bewaking vraagt wordt Manou weer aan een saturatiemeter gelegd en krijgt ze een slangetje met extra zuurstof bij elke aanval in haar neus. Maar helaas is het slangetje niet geschikt voor kleine baby's en niet te fixeren. De saturatiemeter geeft zo vaak alarm dat de verpleegkundige vaak niet komt en als moeder de verpleegkundige belt omdat ze haar kindje meer dood dan levend in haar armen heeft antwoordt die dat ze niet moet denken dat ze à la minute bij haar kan komen. Meestal is dan als de verpleegkundige langs komt het ergste weer voorbij. Moeder brengt haar tijd door met 24/24 uur de ademhaling van haar dochtertje te bewaken, zonder een minuut te slapen, borstvoeding afkolven, de melk indikken en via een flesje geven, braaksel opruimen, luchtwegverwijders toedienen en alle andere medicatie geven en haar dochtertje ondersteunen bij de hoestaanvallen. Geen tijd om te herstellen van de zwangerschap en keizersnede. Er volgt een onderzoek met bariumpap met een zeer hevige hoestbui tijdens het onderzoek, waardoor de foutieve diagnose massieve reflux wordt gesteld. Volgens de kinderarts stellen de ouders teveel vragen als ze opperen dat door de hoestbui de bariumpapproef mogelijk mislukt is door een hoestbui,… of een bronchitis zo'n verstikkende hoestbuien met blauwe verkleuring kan geven en of ……… Nee, ze moeten ze geduld hebben. Moeder vraagt nog of ze misschien een pancreasfibrose kan hebben, waar hij niet op ingaat. Ze hoort de kinderarts op de gang nog zeggen dat moeder zo'n typische overbezorgde verpleegkundige is.
De avond na het bariumpaponderzoek gaat het helemaal mis. De adempauzes en het blauw worden tijdens de hoestaanvallen worden erger en langer. Manou heeft enorme darmkrampen vanwege de ingedikte melk, bariumpap en allerlei medicatie. Bovendien heeft ze een reutelende , zware ademhaling. Uitzuigen is voor de afdeling helaas geen optie . In het weekend komt weer een andere kinderarts die de situatie bagatelliserend inschat. Het zal allemaal wel weer goed komen. Na veel aandringen wordt een overplaatsing naar een academisch ziekenhuis geregeld. Er komt een ambulance inclusief een kinderarts die meteen ziet hoe ernstig de situatie is en meteen de longetjes van Manou uitzuigt, wat nog nooit gebeurd is. Meteen wordt ze aangesloten aan bewakingsapparatuur en zelfs tijdens het overbrengen van Manou uit de ambulance naar de infectieafdeling in Leuven wordt de bewakingsapparatuur aangesloten gehouden. Zo ernstig is de situatie, terwijl de kinderarts nog voorgesteld had met eigen vervoer te gaan. Bij iedere hoestaanval worden haar longetjes uitgezogen. Dat is ongeveer elk uur. In geval van acute nood komt er altijd een verpleegkundige. Zo nodig kan ze binnen 2 minuten aan de beademing liggen. Ook mag Manou weer gewoon aan de borst drinken. Een heleboel medicijnen worden gestopt en ze wordt aan een deugdelijke saturatiemeter aangesloten. Eindelijk mag ze na 2 maanden ziekenhuis in en uit naar huis, wel met flinke hoestbuien en adempauzes, maar zonder bewakingsapparatuur. Maar op 19 november, als moeder voor het eerst naar buiten wil gaan met Manou gaat het weer compleet mis. Ze krijgt een hevige verstikkende hoestbui, kan haar slijm niet kwijt en wordt steeds blauwer. In paniek belt moeder de huisarts, die denkt dat het kind overleden is als ze Manou lijkbleek aantreft. Met de ambulance wordt ze opnieuw naar het academisch ziekenhuis vervoerd. Daar wordt gedacht aan een bijkomende luchtweginfectie en gestart met een antibioticakuur met slijmoplossers en luchtwegverwijders. Na 4 dagen mag ze weer naar huis met uitzuigapparatuur en O2. Twee weken later gaat het weer mis. Ze zou een bijkomende bronchitis hebben, maar medicijnen bieden geen uitkomst. De daarop volgende weken volgen regelmatige ziekenhuisbezoeken. Haar haardos valt in een week uit en ze krijgt ook nog diarree. De kinderarts weet het ook niet meer. Ze wordt toch nog op pancreasfibrose onderzocht, maar dat is het gelukkig niet. Misschien een koemelkallergie en dus moet moeder op een koemelkvrij dieet, maar ook dat helpt niet.
De homeopathische behandeling door moeder verteld
Dan uiteindelijk naar Dokter Smits. (10-01-00) Manou is dan 4 maanden.
Op TV horen we dat hij kinkhoest kan genezen. We geloven het aanvankelijk niet, maar geven hem toch het voordeel van de twijfel. We bellen hem voor informatie en kunnen dezelfde dag nog terecht, omdat hij de ernst van de situatie juist inschat. De behandeling slaat niet meteen aan. Toch houden we vertrouwen en hebben vaak telefonisch contact. Het derde middel slaat pas echt goed aan, maar Manou blijft alles bij elkaar nog wel twee maanden hoesten, zij het steeds minder. We blijven doodsbang bij elke hoestbui dat het weer mis gaat. Maar Manou gaat gestaag vooruit. De dag voor het bezoek bij de homeopathische arts hebben we nog een afspraak bij de profes so r die Manou al eerder gezien heeft. Zij komt tot de volgende conclusie: Een hevige nasleep van de kinkhoest zou kunnen, maar het is waarschijnlijker dat ze een ernstige mate van reflux heeft en/of een flinke longafwijking. Ze wil Manou enkele dagen opnemen en 4 onderzoeken doen waaronder een bronchoscopie. Bij navraag adviseren twee andere kinderartsen ook verder onderzoek. Maar homeopathisch arts Tinus Smits drukt ons op het hart dat het wel degelijk om kinkhoest gaat en alleen maar om kinkhoest, wat hij kan behandelen. We vertouwden op de deskundigheid van dokter Smits. Na twee maanden is niet alleen haar hoest voor 80% verdwenen, maar zijn ook de bijkomende klachten volledig weg. Toch neemt hij er geen genoegen mee. “We gaan voor 100%” zegt dokter Smits. Manou krijgt een ander homeopathisch middel en binnen een paar dagen gaat de hoest over en kucht ze alleen nog wat. Eindelijk hebben we weer rust en is er een einde gekomen aan een nachtmerrie die veel te lang geduurd heeft.
Casus 2
Dit verhaal was ik alweer vergeten. Het dook weer op toen ik mevrouw onlangs weer op spreekuur zag en de heersende kinkhoestepidemie ter sprake kwam. Oh ja dokter, u heeft me toen zo fantastisch geholpen, zei ze enthousiast. Ik vroeg om haar ervaringen op te schrijven. Leest u zelf, het spreekt voor zich.
Hebt u Praag ooit in mei gezien? Het is prachtig. Tevreden en voldaan keren we terug van de vakantie. Jammer genoeg begint mijn man te hoesten. De hele terugweg. En thuis ook. Mijn dochter van vijftien, so lidair als ze is, doet braaf mee. Het hoesten neemt een ernstige vorm aan. Mijn man belt de huisarts en krijgt een fles hoestdrank mee. Hij is drie weken erg ziek. Een gemene griep, denken we. In de tussentijd sluit mijn oudste dochter zich aan bij de gemeenschap van de hoestenden en om alles compleet te maken ben ik ook aan de beurt.
Mijn man geneest na drie weken ongeveer van de “griep” . Mijn dochters gaan verder met vreselijke hoestbuien. Ik voel me het slechts. Ik hoest zo, dat ik het gevoel heb, dat mijn longen uit elkaar spatten. Ik kan tellen hoeveel spieren ik heb, want zijn doen allemaal pijn en niet een klein beetje ook. En niet te vergeten de ribben. Ik ben kneuzingen gewend van mijn vroegere turnperiode, maar dit voelt aan als gebroken ribben.
Desalniettemin leg ik me neer bij de diagnose van de huisarts en hoest ik braaf verder. Dan ga ik voor mijn reguliere controle naar dokter Smits, mijn homeopathische arts. Hij neemt al mijn klachten met me door, dus ook het hoesten komt ter sprake. Hij luistert naar me en zegt: “Weet je wat je hebt? Kinkhoest.”
“Dat kan niet, “ volgt mijn vlotte antwoord, “want ik ben ingeënt”.
“Dat kan wel zijn, maar de vaccinatie beschermt helaas niet meer. “
Leuk is anders, maar wat nu? Gelukkig is er een oplossing in de vorm van een homeopathisch geneesmiddel. Met dank neem ik het recept aan. De hele familie is opgelucht, dat hetgeen dat ons al weken ziek maakt eindelijk een naam heeft.
Thuis ga ik onmiddellijk het internet raadplegen om er achter te komen, wat zo'n kinkhoest precies inhoudt. En meteen kom ik ook een advies tegen, dat alle gevallen van kinkhoest gemeld moeten worden bij de huisarts, om alles in kaart te brengen. Dus concludeer ik, dat ik niet de enige ben en bel ik de huisarts. Er volgt een bloedonderzoek, omdat de arts niet zelf tot een diagnose kan komen. Na de uitslag gekregen te hebben, hoor ik ook, dat er niets aan te doen is. De reguliere geneeskunde kent geen middelen om de kinkhoest aan te pakken.
Maar op dat moment kan me dat niet schelen, want ik ben de pijn kwijt. Na een week. Niet, dat ik niet meer hoest, want zelf de homeopathische arts kan geen wonderen verrichten, maar de pijn is weg. Mijn spieren zijn weer een geheel en niet langer een eindeloos samenraapsel van pijnlijke stukjes en mijn ribben, nou ze zijn er nog, maar ze voelen weer normaal. En dat allemaal in één week. Ik ben niet gelovig, maar ik dank God voor de homeopathie!
Casus 3
Tim is nog maar negen maanden oud als hij net als zijn broertje van drieëneenhalf kinkhoest krijgt. De symptomen laten geen twijfel over de diagnose bestaan, maar er wordt toch bloed geprikt bij de beide kinderen, die niet geënt zijn tegen kinkhoest om de diagnose regulier te bevestigen. De test bevestigt dat het inderdaad kinkhoest is. Als ik moeder met Tim op consult zie heeft ze al Coccus cacti 200K gegeven en is er duidelijk minder op gaan hoesten, maar heeft toch nog uitputtende hoestbuien. Ik twijfel of het wel het goede middel is, daarom schrijf ik hem hetzelfde middel in een hogere potentie voor. Als het middel klopt moet het nog beter werken, als het niet klopt doet het niks meer en weten we 24 uur later hoe het zit. Maar de daarop volgende nacht heeft hij elk uur benauwde bulderbuien. Hij is dan helemaal uitgeput. Hij knijpt moeder in haar schouders tijdens de buien en de tranen lopen hem over de wangen. Hij heeft veel last van taai slijm dat je in draden uit zijn mond kunt trekken. Daarom besluit ik hem Kali-bichromicum voor te schrijven en de dag daarop is het slijm een stuk minder en na twee dagen vrijwel geheel verdwenen. Hoewel hij zich nu veel comfortabeler voelt, vrolijker is, er beter uitziet en minder benauwd is door het verdwijnen van het slijm, blijft hij nachtelijke hoestbuien houden, die duidelijk aangeven dat de kinkhoest nog niet verdwenen is. Tijdens de hoestbuien legt hij nu zijn handen op zijn hoofd, krabt zijn hoofd kapot en trekt aan zijn haren, samen met nog enkele andere symptomen leidt dat tot het middel Bryonia, een 200K doet wonderen. De volgende dag is de hoest vrijwel verdwenen, de aanvallen zijn veel minder en korter en moeder heeft nu ook een sterk gevoel dat het over is, wat altijd een interessant symptoom is. Nog enkele dagen Bryonia en de kinkhoest is volledig verdwenen. Tien dagen waren er nodig om bij deze baby tot een volledige genezing te komen.
Casus 4
Zijn oudere broer van drieëneenhalf werd tegelijk met Tim voor zijn kinkhoest behandeld. Met hem ging het iets sneller. Ook hem had moeder Coccus cacti 200K gegeven, maar het leek er niet echt op dat het veel deed toen ik hem daarna zag. Hij reageerde goed op Hyoscyamus en de hoestbuien namen meteen af. Als vervolgmiddel kreeg hij Phosphorus om zijn slijm op te lossen, maar daarop verergerde hij weer. 's Nachts raakte hij in paniek tijdens de hoestaanvallen, hij gilde, sprak wartaal en was maar moeilijk aanspreekbaar. Hij had veel dorst en ging meteen zitten als de aanval begon. Ook leek het alsof zijn ogen tijdens het hoesten uitpuilden en stikte hij bijna in zijn slijm. Ik schreef hem Bryonia MK voor wat hij die avond nog enkele keren voor het slapen gaan kreeg. Hij hoestte die nacht niet één keer en sliep een gat in de dag. Hij werd pas om half een 's middags wakker. Het gaat de dagen daarna echt goed met hem, maar na enkele dagen produceert hij weer veel klodderig slijm. Opnieuw schrijf ik hen nu Phosphorus voor waarop hij nu wel heel goed reageert en hij nog nauwelijks last heeft van slijm. Hij slaapt de hele nacht door zonder een hoestbui. Hoewel hij af en toe nog een beetje hoest besluit ik nu even af te wachten en te kijken of hij nu helemaal genezen is of dat de kinkhoest toch weer de kop op zal steken. De behandeling van kinkhoest vraagt van de homeopathisch arts een intensieve zorg, maar het resultaat is dan ook bijzonder. Moeder kan weer opgelucht adem halen en haar kinderen eveneens.
Casus 5 en 6
Timo is een kindje van 3 jaar als hij samen met zijn broer kinkhoest krijgt. Hij heeft mijn bijzondere zorg, omdat hij een snel groeiend pons glioom heeft (kanker in de hersenstam), wat niet behandelbaar is in de reguliere geneeskunde. Ook specialisten in Londen en New York waren het daarover eens. Maar afwachten tot je kind dood gaat wil toch geen enkele ouder en zo zochten zij hulp bij mij als arts voor Niet-Toxische Tumor Therapie (NTTT), ondanks het feit dat de kinderarts duidelijk gewaarschuwd had dat ze niets alternatiefs hoefden te proberen, er was immers toch niets voor. Uiteraard kon ik niets beloven, maar het gaat nu al een jaar goed met Timo.Op een recente scan bleek de tumor volledig tot stilstand te zijn gekomen. Een tumor die binnen drie tot twaalf maanden tot de dood leidt. Als het duidelijk wordt dat ook hij kinkhoest heeft, is het gezin net met vakantie aan zee, maar ik adviseer hen toch langs te komen en de behandeling niet nog een week uit te stellen. Ik schrijf hem Drosera voor en geef nog een reservemiddel mee. Maar jammer genoeg helpt ook het tweede middel (Hepar sulphuris) niet en vier dagen later zie ik Timo toch weer terug. Hij heeft koorts, is slap en wil niets eten. Hij heeft nu ook draderig slijm waarin hij lijkt te stikken. Het wordt steeds benauwder; de aanvallen worden ook uitgelokt als hij eet of drinkt. Zijn longen zitten inderdaad vol slijm en hij ziet er ziek uit. Ik schrijf Kali bichromicum 200K voor om het slijm op te lossen zodat hij weer lucht kan krijgen. En God zij dank het lukt, de volgende dag heeft hij duidelijk minder slijm en ook het hoesten is veel minder. We zitten nu op het goede spoor en komen in rustiger vaarwater. Kali bichromicum heeft ook bij Timo het draderige slijm snel opgelost. Met zijn zeven jarige broer gaat het ook weer goed. Hij reageerde goed op het tweede middel dat ik voor hem meegeven had. Na de Belladonna 200K kon hij de volgende dag al weer rennen zonder benauwd te worden en weer onder water zwemmen waar hij zo goed in is. De nachtelijke hoestbuien zijn meteen met de helft verminderd en hij voelt zich een stuk beter. Uiteindelijk kregen beide kinderen nog Pertussinum MK, omdat de hoest niet geheel wilde verdwijnen. Pertussinum is kinkhoest in homeopathische verdunningen (nosode) en werkt vaak goed als de kinkhoest op zijn retour is of bij mensen die al jaren hoesten na kinkhoest doorgemaakt te hebben. Bij Timo en zijn broer ruimde het het laatste restje van de kinkhoest op. Ook bij hen was in 10 dagen de kinkhoest geheel genezen.
Litteratuur
- Dr. François Choffat, Le droit de choisir; Jouvence Editions, ISBN 2-88353-222-2
- Cherry & al.: "Report of a task force on pertussis + pertussis immunisation". "Pediatrics" (supp) 1988
- H.C. Rümke en KHA Visser: Vaccinaties op de kinderleeftijd anno 2004. II. Echte en vermeende bijwerkingen. NTvG 2004 21 februari; 148(8),p.364-371
- Gezondheidsraad: Vaccinaties tegen Kinkhoest; rapport nr.2004/04; p.26
- Eindhovens Dagblad, 28-02-04 Miel Timmers; Thuiszorg klaagt homeopaat aan